Η ιστορια Αγιου Νικολαου του εν Βουνενοις

       Ο Αγιος Νικολαος ο Νεος γεννηθηκε στα μερη της Ανατολης. Οταν ενηλικιωθηκε καταταχτηκε στον Αυτοκρατορικο στρατο με το αξιωμα του δουκα. Βαθια θρησκευομενος, εκπαιδευε τους στρατιωτες του και τους διδασκε να πιστευουν στο Θεο.
Τα χρονια εκεινα στο Βυζαντιο ηταν δυσκολα, οι εχθροι πολλοι τοσο στο εξωτερικο, οσο και στο εσωτερικο της αυτοκρατοριας που συχνα επαναστατουσαν.
      Μια τετοια εξεγερση σταλθηκε να καταστειλει οΝικολαος με εντολη του τοτε αυτοκρατορα Λεοντα του Ισαυρου. Ο Νικολαος βλεποντας την φρικη της μαχης και τοσες ανθρωπινες ζωες να χανονται πηρε καποιους απο τους στρατιωτες του και κατευθυνθηκε στο χωριο Βουνενα της Θεσσαλιας, αφου εζησε μαζι με τους ασκητες που κατοκουσαν στην περιοχη εκεινη, ηρθε πιο κοντα στο Θεο που τοσο λατρευε.
       Οταν οι Αβαροι (νομαδικος λαος που εμφανιστηκε στη βορεια και ανατολικη Ευρωπη τον 6ο αιωνα μ.Χ.) εφτασαν στη Θεσσαλια σκορπωντας το θανατο, συνελαβαν τον Νκολαο και τους στρατιωτες του και τους κατεσφαξαν. Το δε Νικολαο τον κατατρυπησαν με το δορυ του και τον αποκεφαλησαν  στις 9 Μαιου το 720 μ.Χ.
       Το σωμα του Νικολαου ανακαλυψε ο Ευφημιανος, ενας αρχοντας που ειχε προσβληθει απο λεπρα. Το σωμα του ηταν ακεραιο και ευωδιαζε και ο Ευφημιανος γιατρευτηκε. Στο σημειο εκεινο ενταφιασε και εχτισε ναο στο ονομα του Οσιομαρτυρα.

Σημερα το λειψανο φυλασεται σε αργυρη θηκη στην πολη της Θηβας (συνοικια Ταχι).

Τα δεντρα που αιμοραγουν

Στον τοπο μαρτυριου του Αγιου Νικολαου του Νεου, στο χωριο Βουνενα, στο Ορος Ορθυς, της Θεσσαλιας, τις μερες του εορτασμου της μνημης του Αγιου τρεχει απο τους κορμους των δεντρων ενα πορφυρενιο υγρο που μοιαζει με αιμα. Το υγρο τρεχει απο τους κορμους λιγων δεντρων φτελιας, που λεγεται οτι εκει σφαγιαστηκαν οι συνασκητες του Αγιου Νικολαου, αλλα και στη ριζα ενος κομμενου δεντρου που λεγεται οτι εκει βασανιστηκε ο ιδιος.
Το "αιμα" αρχιζει να τρεχει το απογευμα της 8ης Μαιου μεχρι το πρωι της επομενης μερας, 9ης Μαιου, ημερα της μνημης του.

(δανεισμενο απο το blog Προσκυνητης) 

Απο που βγηκε η φραση;

Ποσες και ποσες φορες δεν χρησιμοποιουμε φρασεις οπως "θα μυρισω τα νυχια μου", "καρφι δεν του καιγεται" και πολλες αλλες, για να περιγραψουμε μια κατασταση δικη μας ή καποιου αλλου.
Παρακατω θα εξηγησουμε πως προηλθαν και που εχουν τις ριζες τους καποιες απο τις πιο γνωστες φρασεις.

"καρφι δεν του καιγεται" η φραση αυτη χρησιμοποιειται για να δειξει την αδιαφορια, την αναισθησια και την απαθεια καποιου. Εχει τις ριζες στο Μυστρα κατα την περιοδο της πολιορκιας του Βυζαντιου απο τους Τουρκους. Κατα την περιοδο των Παλαιολογων οριστηκε τοποτηρητης του Μυστρα ενας ταχυδακτυλουργος, ο Δημητριος Παντεχνης, ενα απο τα αγαπημενα κολπα του οποιου ηταν η εξαφανιση νομισματων και κοσμηματων κατηγοροντας καποιους οτι τα εκλεβαν. Γρηγορα ομως αποκαλυφθηκε οτι ηταν απατεωνας και ο λαος του Μυστρα εξαγριωθηκε ζητωντας την παραδειγματικη τιμωρια του. Αποφασιστηκε λοιπον να σημαδεψουν το προσωπο του με ενα πυρακτωμενο καρφι, οταν ομως ακουμπησε το καρφι στο προσωπο του αμεσως εσβησε, το πληθος τρομαγμενο αναφωνισε: "το καρφι δεν του καιγεται". Απο τοτε εμεινε η φραση που χρησιμοποιουμε στην καθημερινοτητα μας για να δηλωσουμε την απαθεια καποιου σε ενα σημαντικο γεγονος.

"του μπηκαν ψυλλοι στ αυτια" η φραση αυτη χρησιμοποιειται για καποιον που εχει υποψιες για κατι και αυτη οπως και η παραπανω εχει τις ριζες στο Βυζαντιο.
Εκεινο που εξοργιζε περισσοτερο τον αυτοκρατορα Ιουλιανο ηταν το να συλληφθει καποιος στο να κρυφακουει, ειτε με σκοπο την κατασκοπεια, ειτε για απλο κουτσομπολιο. Εφτασε δε στο σημειο να θεσπισει νεο νομο οπου τμωρουσε τους ωτακουστες με θανατο. Η αποφαση ομως απορριφθηκε απο την Συγκλητο η οποια μαλιστα αλλαξε και το νομο που προυπηρχε, οπου τιμωρουσε τους ωτακουστες σε τιμωρια που προεβλεπε να ριχνουν καυτο λαδι στο αυτι τους,  με νεοτερη η οποια παροτι φανταζε αστεια ηταν πολυ πιο επιπονη και προεβλεπε να βαζουν μεσα στα αυτια αυτου που κρυφακουγε, ψυλλους, με αποτελεσμα να φτανει τους τιμωρημενους στα ορια της τρελας.
Δεν ειναι γνωστο πως αλλαξε η χρηση της φρασης απο τοτε μεχρι σημερα.

"του ψησε το ψαρι στα χειλη" κατα τα βυζαντινα χρονια η τηρηση των θρησκευτικων παραδοσεων ηταν πολυ αυστηρη και δεν ηταν λιγα τα περιστατικα θρησκευτικης βιας. Η νηστεια δε ηταν δεδομενη για ολους, ο λαος ετρωγε λαχανικα, οσπρια και θαλασσινα, ενω κατα την διαρκεια αυτης η πεινα θεριζε τους μοναχους, των οποιων η αντοχη δοκιμαζοταν. ενας μοναχος ονοματι Μεθοδιος συνεληφθη να μην νυστευει και η τιμωρια του ηταν να του γεμισουν το στομα με καρβουνα και πανω σ αυτα να ψησουν ψαρια. Ο μοναχος πεθανε απο τα εγκαυματα και μ αυτην την ιστορια εμεινε γνωστη η φραση.

"δεν μυρισα τα νυχια μου" ή "θα μυρισω τα νυχια μου" χρησιμοποιειται οταν καποιος δεν ξερει την απαντηση σε κατι που τον ρωτουν. Στην αρχαιοτητα, κατα την διαρκεια των αγωνων, πολλοι ηταν αυτοι που στοιχηματιζαν για τους νικητες. Ορισμενοι ηθελαν μια δευτερη γνωμη και απευθυνονταν στα μαντεια, οι ιερεις εφερναν τα δαχτυλα τους στην μυτη τους αφου πρωτα τα ειχαν βουτηξει σε ενα υγρο με βαση το δαφνελαιο και με τον τροπο αυτο επεφταν σε ενα ειδος υπνωσης. Η κινηση αυτη εδινε την εντυπωση στους επισκεπτες οτι οι ιερεις μυριχαν τα νυχια τους.

  "αυγα σου καθαριζουν" χρησιμοποιειται οταν καποιος γελαει πολυ και χωρις λογο,πηγαζει απο τα Ρωμαϊκα χρονια.  Στις 15 Μαϊου καθε χρονο διοργανωνονταν γιορτες προς τιμη της Αφροδιτης και του Διονυσου, λεγεται οτι στις γιορτες αυτες επερναν μερος ολοι ανεξαρτητως κοινωνικης ταξης, κατα την διαρκεια του γλεντιου οι συμμετεχοντες πετουσαν αυγα ο ενας στον αλλο. Ο αυγοπολεμος διαρκουσε μια ολοκληρη μερα και ηταν τοσο διασκεδαστικος που χαριζε γελιο σε οσους ειχαν λαβει μερος για βδομαδες. Ηταν δε η αγαπημενη γιορτη του αυτοκρατορα Νερων, ο οποιος την γιορταζε οχι μια φορα το χρονο αλλα οποτε ηθελε.

(απο την σελιδα www.mixanitouxronou.gr)  

Περιφερειακες και Δημοτικες Εκλογες 2014 / Αποτελεσματα

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Δημοτικων Εκλογων (στο συνολο των ε.τ.)

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Περιφερειακων Εκλογων (στο συνολο των ε.τ.) 1ος γυρος

                    ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Περιφερειακων Εκλογων (στο συνολο των ε.τ.) 2ος γυρος

                             ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ευρωεκλογων (στο συνολο των ε.τ.)

για τη γιορτη της Μητερας

Κοκκινη κλωστη δεμενη, στην ανεμη τυλιγμενη, δωσ΄της κλωτσο να γυρισει παραμυθι ν αρχινισει.
Με τον τροπο αυτο ξεκινουσαν ολα τα παλια παραμυθια και με τον ιδιο τροπο θα ξεκινησω κι γω το παραμυθι μου.
      Ζουσε που λετε μια φορα, σ ενα μικρο χωριο, μια γυναικα, η Ακριβω μαζι με το γιο της το Δημητρο. Η Ακριβω ηταν χηρα, εχασε τον αντρα της, οταν ο Δημητρος ηταν ακομα μωρο κι ολα αυτα τα χρονια σταθηκε στο παιδι της σαν μανα και σαν πατερας. Δουλευε απ το πρωι ως το βραδυ για να μη του λειψει τιποτα και για να μην στερηθει οσα στερηθηκε εκεινη.
      Παρολες ομως τις θυσιες  της, η Ακριβω ηταν για το Δημητρο ο λογος που ντρεποταν, ντρεποταν να φερει φιλους του στο σπιτι, δεν την αφηνε να ερθει μαζι του στο σχολειο, ακομα και στην εκκλησια ντρεποταν να παει μαζι της. Κι ολα αυτα γιατι η Ακριβω ειχε ενα ελλατωμα, μιαν ατελεια που της ασχημενε το γλυκο της προσωπο. Ειχε μονο ενα ματι, Οσες φορες κι αν τη ρωτησε ο Δημητρος, απαντηση δεν επερνε, "...σου χω πει, του απανταγε, μου πεσε ενα δεματι, οταν ημουν μικρη και μια φουρκα μου εκανε την ζημια" και αλλαζε κουβεντα.
       Τα χρονια περασαν, ο Δημητρος μεγαλωσε και εγινε φοιτητης, πηγε στην πρωτευουσα, στο πολυτεχνειο, αδικα η μανα του τον παρακαλουσε, "ασε να ερθω βρε παιδακι μου, να σου καθαρισω μια σταλα το δωματιο, να δω κι γω πως ειναι η Αθηνα, να γνωρισω τους φιλους σου",
"Κατσε κι που καθεσαι μανα, δεν ειναι η πρωτευουσα για σενα, αλλα και τι να δεις, ολο σπιτια, φασαρια και αυτοκινητα", αυτη ηταν η απαντηση του Δημητρου που πικραινε τη μανα του. Αν, δεν την ειχαν κοροιδεψει, ξενοι στο δρομο, για την κατασταση της, δεν την ενοιαζε, η ντροπη του γιου της ομως ηταν που της ματωνε την καρδια, ηταν πολυ βαρια αυτη η ντροπη για να τη σηκωσει και δεν την αντεχε.
        Πλησιαζε Πασχα και η Ακριβω ασπριζε την αυλη της, οπως κανουν οι νοικοκυρες τετοια εποχη, οταν μια ζαλη της θολωσε το κεφαλι και επεσε κατω. Τρεξανε οι γειτονισσες, τη βαλανε στο σπιτι και φερανε το γιατρο, ο οποιος ουτε λιγο, ουτε πολυ της ειπε οτι επρεπε να μπει στο νοσοκομειο για εξετασεις. "Κυρ Ακριβω, της ειπε, μυνησε στο Δημητρο να ρθει να σε παρει γιατι πρεπει να μπεις σε νοσοκομειο, να κανεις εξετασεις, κατι βλεπω που δεν μ αρεσει". Η αμοιρη γυναικα ακουγε και κρατουσε το κεφαλι της με τα χερια της. Τι να πει του γιατρου οτι ο γιος της ντρεποταν για τη μανα του, οτι ειχε να της γραψει ολακαιρους μηνες. Τιποτα, δεν ελεγε τιποτα, παρα τα κραταγε ολα μεσα της και την τρωγανε.
         Μη μπορωντας να κανει κι αλλιως κινησε για την Αθηνα, στα χερια της κρατουσε το μπιλιετακι του γιατρου, με το ονομα του νοσοκομειου και του γιατρου που θα την εβλεπε. Στον Δημητρο δεν ειπε κουβεντα, μητε του εγραψε. Και να σου, εκει που περπαταγε στη μεγαλουπολη, για να δειτε καμμια φορα πως τα φερνει η τυχη, ο Δημητρος παρεα με αλλα παιδια, στην αλλη μερια του δρομου, περπαταγαν και γελουσαν, απ το γελιο τον καταλαβε η Ακριβω. Γυρισε την κοιταξε και αμεσως το βλεμα του "πεταξε φωτιες", χωρις αποκριση γυρισε το κεφαλι περιφρονητικα και εκανε πως δεν την ειδε. Η γυναικα γονατισε, τοπροσωπο της γεμισε δακρυα και αρχισε να κλαιει με αναφιλητα, ο κοσμος την κοιτουσε σαστισμενος αλλα κανεις μα κανεις δεν της σταθηκε. Μαζευοντας οση δυναμη ειχε μεσα της, σηκωθηκε και αρχισε να περπαταει μ ενα βημα αργο και βαρυ, που γινοταν βαρυτερο οταν εφερνε στο νου της την εικονα του γιου της.
       Δεν πηγε σε κανενα νοσοκομειο, σε κανενα γιατρο. Γυρισε σπιτι της, περιμενοντας την γλυκια λυτρωση του θανατου, που δεν αργησε να ρθει. Η Ακριβω μετα απο λιγους μηνες εκλεισε τα ματια της και πηγε να συναντησει τον αντρα της, το Μανωλιο της, αυτον που δεν χαρηκε οσο θα ηθελε.
        Λιγες μερες μετα το θανατο της ενας ταχυδρομος χτυπησε το κουδουνι του Δημητρου, "Καλημερα, του ειπε, ενα γραμμα για εσας, Δημητριος Αναξιωτης δεν λεγεστε;"
"Ναι απαντησε, σαστισμενος". Πηρε το γραμμα και βλεποντας οτι ειναι απ τη μανα του σκεφτηκε να πεταξει διχως καν να το ανοιξει, πιστευε οτι ειχε να κανει με το φερσιμο του πριν λιγους μηνες. Η περιεργει ομως νικησε τον θυμο, ανοιξε τον φακελο και αρχισε να διαβαζει:
        "Αγαπημενο μου παιδι, Δημητρο μου,
       
Οταν θα διαβαζεις το γραμμα που εχεις στα χερια σου εγω δεν θα υπαρχω πια. Εκεινη τη μερα που με ειδες στην Αθηνα ειχα ανεβει να κανω εξετασεις γιατι ζαλιζομουν και πονουσε το κεφαλι μου, ειχα το "κακο", δεν μου το πε ο γιατρος αλλα το ειδα στο βλεμμα του. Δεν ηθελα να ζησω αλλο, ομως παιδακι μου, δεν την μπορω τη μοναξια και κουραστηκα  να περιμενω λιγη απ τη δικη σου αγαπη.          
Ολα αυτα τα χρονια προσπαθησα να σε μεγαλωσω σωστα και να σε κανω αξιο ανθρωπο για την κοινωνια, παλευα μονη μου, σαν μανα και σαν πατερας ωστε να μην σου λειψει τιποτα. Πολλα γραμματα δεν ξερω και απ το χωριο μας δεν εχω βγει, σου γραφω ομως τουτο, η αγαπη της μανας παιδακι μου μπορει να γκρεμισει βουνα, να γεμισει το σπιτικο χαρα και γινεται μεγαλυτερη και πιο δυνατη με μια αγκαλια και ενα φιλι απ το παιδι της, κατι που εγω δεν πηρα ποτε.
Ησουν δεν ησουν 5 χρονων οταν ανεβασμενος στο δεντρο της αυλης, επεσες και χτυπησες στο προσωπο, σε πηγα στο νοσοκομειο, κι ο γιατρος μου ειπε οτι θα γινεις καλα αλλα δεν θα βλεπεις απο το ενα ματακι σου, ηταν μεγαλη η ζημια μου ειπε και το ματι ειναι αισθητο οργανο. Μη μπορωντας ν αντεξω τετοιο πραγμα παρακαλεσα το γιατρο να κανει οτι μπορει και να σου δωσει το δικο μου, για να μπορεις να βλεπεις, γιατι ειχες ολη τη ζωη μπροστα σου.
Αυτο που σου δωσα με τοση αγαπη ηταν αυτο που μας χωρισε. 

Σε φιλω παιδι μου και το μονο που ζητω απο σενα ειναι να μου αναβεις καπου-καπου το καντηλι, δεν το μπορω το σκοταδι και να κοιτας τον ηλιο, τη θαλασσα για να μπορω να τα βλεπω κι γω μεσα πα τα δικα σου ματια.


                                                                                                 Σε φιλω παιδακι μου.

      Το γραμμα ηταν βρεγμενο στα χερια του Δημητρου, εκεινη την η μερα εκλαψε οσο δεν ειχε κλαψει ποτε στη ζωη του, τα δακρυα του επεφταν καυτα πανω στο προσωπο του και ετσι πεσμενο στο πατωμα τον βρηκε ο υπνος. Ενω κοιμοταν ενα χερι γνωριμο αισθανθηκε να του χαιδευει τα μαλλια και να του σκουπιζει το προσωπο και ενα ξεψυχισμενο "μανα" βγηκε απ το στομα του σαν λυτρωση,




        

       
        

Εκδηλωση για την γιορτη της γυναικας

Με καθολικη συμμετοχη η γυναικες του Ανυφιου γιορτασαν την παγκοσμια ημερα τους, σε μια εκδηλωση που διοργανωθηκε, οπως καθε χρονο, απο τον πολιτιστικο συλλογο.
Αληθεια, τι ξερουμε για την συγκεκριμενη ημερα, που με τοση θερμη γιορταζεται απ ολες τις γυναικες απανταχου της γης;
Για την ιστορια, η παγκοσμια ημερα της γυναικας (διεθνης ημερα των δικαιωματων των γυναικων) εορταζεται στις 8 Μαρτιου καθε ετους. Εχει τις ριζες της στις διαμαρτυριες των γυναικων στις αρχες του 20ου αιω. σε Ευρωπη και Ηπα, που ζητουσαν ισα δικαιωματα, καλυτερες συνθηκες εργασιας και δικαιωμα ψηφου. Το 1977 ο ΟΗΕ θεσμοθετησε τον εορτασμο της ημερας αυτης και το 1910 καθιερωθηκε με προταση της γερμανιδας Klara Zetkin, κατα την διαρκεια τηε 2ης Διεθνους. Γιορταστηκς πρωτη φορα το 1911.(πληροφοριεςαπο Βικιπαιδεια)

Ο Βλαχικος Γαμος και η Γορτη της Γκογκας

Ο γαμος του Αγαθοκλη και της Μαλαμως, ελαβε χωρα σημερα 16/02/2014, τους ευχομαστε να ζησουν. Ο γαμπρος μας παιδεψε λιγο κανοντας τον δυσκολο αλλα τελικα ο ερως και τα "λεπτα" του αισθηματα προς την νυφη, τον λυγισαν και ειπε το μεγαλο Ναι. Καλεσμενο ολο το χωριο σε απιστευτο εικαστικο δρωμενο που αναβιωσε με απολυτη επιτυχια.
Δεν με πιστευετε, δειτε και μονοι σας...

                                                                                   

η κουρσα των νεονυμφων

Ο γαμπρος ειπε το Ναι, οι συμπεθεροι αγκαλιαστηκαν και ολο το χωριο γιορταζει.



Να ζησετε, ωσαν τα ψηλα βουνα

Αγαθοκλη και Μαλαμω

...και του χρονου (για μας τους υπολοιπους).

Πεζοπορια "Πρ.Ηλιας Μανεσι" 14/04/13